زبان: زبان اکثریت قریب به اتفاق مردم بوانات فارسی است و لغات و اصطلاحات فراوانی در ان استعمال می شود که حاکی از اصالت این زبان است. معدود روستاهای کوچکی (چنار سوخته، چشمه، لقمان، دفر، بنک و چنارزاهدان) به زبان عربی و روستای کوپان به زبان ترکی هم صحبت می کنند. اما زبان اصلی آنان فارسی است.

قومیت: قومیت مردم این سامان فارسی است.

آداب و رسوم: آداب و سنن اهالی این شهرستان کمتر دستخوش تغییر و تبدیل به فرهنگ شهری شده مردم برای اعیاد و سوگواریهای مذهبی و برگزاری سنن و شعائر اسلامی آدابی مطابق با سایر مناطق ایران داشته، اعیاد اسلامی را بسیار محترم شمرده و کار کردن در بعضی از این روزها را مانند عید غدیر و 28 صفر را بسیار مکروه و ناپسند می شمارند. تعزیه خوانی و سایر آداب و رسوم قدیمی همچنان محترم شمرده و انجام می دهند.

آثار تاریخی: 

1. مسجد جامع سوریان: ( شهر بوانات ) بجامانده از عهد دیلمیان قرن ششم هجری

2. پل بزرگ سوریان: این پل بر روی رودخانه اعظم بوانات قرار دارد و در متون تاریخی به پل آجری و در منطقه بنام کچی معروف است. تاریخ ساخت این پل را اواسط قرن هفتم ذکر کرده اند. پل یک دهنه و با اجر چهار گوش و ساروج ساخته شده است.

3. چهار طاق ساسانی: این بنا در روستای منج و بر فراز یک تپه در مجاور رودخانه اعظم بوانات قرار گرفته است. آنچه امروز از آن باقی مانده تنها چند ستون و چند طاق از یک بنای عظیم بوده است. این بنا را متعلق به دوره ساسانیان می دانند.

4. قلعه تاریخی سیمکان: این قلعه در روستای سیمکان در جنوب غربی شهر بوانات واقع و باقی مانده از دوران زندیه است.

5. بقعه امامزاده شاه میر حمزه (ع) بنای امامزاده شاه میر حمزه بن موسی الکاظم (ع) در روستای امامزاده بزم در 18 کیلومتری جنوب شرقی شهر بوانات قرار دارد. این بنا از عهده صفویه است و از زیارتگاههای مهم شهرستان است ایام سوگواری ائمه اطهار (ع) (بویژه تاسوعا و عاشورا ) نمام دستجات عزاری با تجهیزات خود از روستاهای مختلف بخش مرکزی در این مکان مقدس تجمع می کنند و به عزاداری می پردازند. این مکان اخیراً جاذبه توریستی هم پیدا کرده است. وجود 5 اصله درخت چنار تنومند و عبور یک رشته قنات از صحن امامزاده زیبایی خاصی ایجاد کرده است. منبر چوبی امامزاده به دستور دستور شاه عباس و از چوب صندل و آبنوس ساخته شده است. تاریخ ساخت منبر بوسیله حروف ابجد از کلمه فیض لم یزل استخراج می شود.

6. منبر جامع سوریان: این منبر در سال 771 هجری قمری به دستور مظفرالملک از محل ماترک خواجه سعدبن محمد و از چوب چنار و تزئینات از چوبهای عود، صندل، آبنوس، فوفل ساخته شده و دارای یازده پله است.

7. مجسمه طلائی به وزن 5/2 کیلوگرم که توسط یکی از کشاورزان در جنوب شهر سوریان یافت شد و مربوط به عهد هخامنشیان بوده و به موزه ایران باستان انتقال یافته است.

8.کاروانسرای محمد برده شیراز ، این کاروانسرا قلعه ایست محکم، بجا مانده از عهد صفویه در یک آبادی بنام برده شیراز در شمال شهر بوانات.

9.قدمگاه محمد حنیفه، این مکان در جنوب شهر بوانات (4 کیلومتری) در دامنه کوه ختاوند قرار گرفته و عنوان تفرجگاه زیارتی است.

نوشته شده در شنبه 89/5/16ساعت 2:14 عصر توسط فاطمه توکلی "نظر یادت نره" نظرات ( ) |